اسماعیلزاده، یوسف و فاطمه سادات (1391)، «بررسی مدح و ستایش در دو حکایت مثنوی با باورهای غیرمنطقی آلبرت الیس»، ششمین همایش ملی پژوهشهای ادبی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
اکبری، احمد (1391)، فلسفه برای کودکان: مضامین فلسفی در داستانهای متون کلاسیک ادب فارسی، رساله دکتری، دانشگاه فردوسی.
امیرضیائی، ایرج (1387)، «گریز از خود آگاهی از دیدگاه مولوی در انطباق با روانشناسی نوین»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 3 (72)، ص37−52.
باقری، خسرو (1394)، فبک در ترازو: نگاهی انتقادی از منظر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
پناهی، مهین (1390)، «بررسی و مقایسۀ شیوۀ آموزش تفکر نزد عطار و لیپمن»، تفکر و کودک، 2: (1)، 3−23.
جهانی، جعفر (1382)، دیباچهای بر شیوههای پژوهش در تفکر انتقادی، شیراز: ملک سلیمان.
حسامپور، سعید و ملیحه مصلح (1393)، «تحلیل کیفی محتوای فلسفی برخی از داستانهای منتخب در ادبیات کودک (برپایۀ نظریۀ متیوز)»، تفکر و کودک، ش2، ص35−58.
حمیدی، علی (1392)، بررسی چگونگی استفاده از داستانهای شاهنامه در برنامۀ درسی فلسفه برای کودکان، پایاننامه کارشناسیارشد، تهران: دانشگاه تربیت معلم.
خسرونژاد، مرتضی (1382)، «ویژگیها و مسائل فلسفه ادبیات کودک»، علوم اجتماعی و انسانی، 1، 123−135.
ستاری، علی (1394)، نقد مبانی فلسفی فلسفه برای کودکان، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
قاسمزاده، محمد (1389)، داستانهای مثنوی، چ3، تهران: هیرمند.
کریمی، حسین و مرتضی خسرونژاد (1381)، «آموزش فلسفه به کودکان از طریق ادبیات کودک»، مجموعه مقالات همایش ادبیات کودک و نوجوان، ص221−230.
لطفی، نسرین (1392)، گزینش داستانهای دفتر سوم مثنوی مولوی برای برنامۀ درسی فلسفه برای کودکان و تهیۀ راهنمای آموزشی آن، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
مجید حبیبی عراقی، لیلا و همکاران (1392)، «خوانش فلسفی گزیدۀ متون داستانی کلاسیک فارسی متناسب با اهداف برنامۀ فلسفه برای کودکان»، مجلۀ تفکر و کودک، س4، ش2، 75−100.
میرهاشمی، مرتضی (1392)، داستانها و پیامها در مثنوی، تهران: نشر علم.
ناجی، سعید (1383)، «فلسفه برای کودکان و نوجوانان؛ مروری بر پارادایم جدید آموزش و پرورش با تأکید بر ابداعات لیپمن»، حوزه و دانشگاه، س10، ش40، ص93−118.
ــــــــــــ (1387)، کندوکاو فلسفی برای کودکان و نوجوانان (گفتوگو با پیشگامان)، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
ناجی، سعید؛ مسعود صفاییمقدم؛ هاشم رسنانی؛ حمیدرضا آیتاللهی و حسین شیخرضایی (1390)، «بررسی و تحلیل برنامۀ فلسفه برای کودکان و نوجوانان با نظر به میزان ابتنای آن بر پراگماتیسم دیویی»، تفکر و کودک، 2 (2)، ص79−100.
هدایتی، مهرنوش و مژگان کوشا (1396)، «مشارکت در حلقههای کندوکاو و تأثیر آن بر مهارت تفکر انتقادی در سواد رسانهای»، رسانه و فرهنگ، 1 (7)، ص171−190.
Elo, Sato, Helvi Kyngass, (2008), “The Qulitative Content Analysis Process”, Journal of Advanced Nursing, 62(1), 107-115.
Lipman, Matthew, (1980), Philosophy in the Classroom, USA: Tample University Press.
Lipman, Matthew, (1988), Philosophy Goes to School, Tample University Press.
Lipman, Matthew, (2003), Thinking in Education, Second Edition, Cambridge: Cambridge University press.
Mayring, Ph., (2000), “Qualitative Content Analysis”, Forum Qualitative Sozial Forschung, 1, (5), 25-36.
Tran, N., (2013), “Thinking Skills Frameworks to Evaluate Philosophical Modules in Higher Education”, Arecls, 2(10), 177-195.
Thomas, David R., (2006), “A General inductive approach for qualitative data analysis” American Journal of Evaluation,Vol. 27, No. 2.