Identification and Ranking of the Factors Effective in Negligence in the Educational System and the Ways of Reduction of It Based on Islamic Teachings

Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor in Isfahan University

2 Assistant Professor in Isfahan University

3 University of Isfahan

Abstract

The present study aims at investigating and ranking the factors effective in negligence in educational system and using Islamic teachings for eliminating them. As far as the goal is concerned, the article is practical and the method used is of exploratory type. Its model-finding is based on conceptual model and structural equations.
The statistical population of this study was composed of 5196 people including all teachers, managers and educators of six districts in Isfahan city in 1395. A sample of 394 people (Cochran, 1977) was selected by stratified sampling method.
Data collection was carried out by referring to experts in education provided by the network of experts and using semi-structured interviewing. Qualitative information gathering was conducted by expert network and semi-structured interviewing method to saturation, and in the quantitative part two questionnaires were completed with validity and reliability. Data analysis in the qualitative section was performed using NVIVO10 software and inductive content analysis, and in the quantitative part of the structural equations and CRT decision tree, we used SPSS23 and AMOS18 software.
The results show that 92 percent of outage changes are explained by this model. Based on the results of path analysis, the greatest impact on overspending is on outsourcing factors. Therefore, neglecting Islamic beliefs and culture in society increases the amount of negligence. The first factor in the culture component is the most important way of reducing the negligence and deepening and enhancing the pure Islamic culture in the organization. Therefore, it is suggested to reduce the nudity in the organization by teaching Islamic teachings and introducing and presenting typical Islamic models and examples.

Keywords


*   قرآن کریم.
*   نهج‌البلاغه.
آقابزرگی، هدی (1386)، بررسی رابطۀ اهمال‌کاری و رضایت شغلی کارکنان سازمان توسعه و تجارت ایران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران.
آقاتهرانی، مرتضی (1382)، «اهمال‌کاری (تعلل ورزیدن)؛ بررسی علل، راهکارها و درمان»، معرفت، ش64، ص38−53.
آل‌حسینی، فرشته؛ سیدمهدی سجادی و علیرضا صادق‌زاده (1391)، «فلسفه تربیت در جمهوری اسلامی ایران و مسئله ربط»، پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، 20 (15): 101−128.
تبریزی، منصوره (1393)، «تحلیل محتوای کیفی از منظر رویکرد‌های قیاسی و استقرایی»، فصلنامه علوم اجتماعی، 64: 106−138.
به‌پژوه، احمد (1391)، «اهمال‌کاری چیست؟ و اهمال‌کار کیست؟»، مجلۀ پیوند، ش397، ص20−24.
بهرامی، محمد (1387)، «نسبت دین با فرهنگ از دیدگاه قرآن»، پژوهش‌های قرآنی، ویژه‌نامه مهندسی فرهنگی، 54−55.
بهشتی‌فر، ملیکه و حدیث حسینی‌فر (1390)، «آثار تعلل‌ورزی در کارکنان»، مجله تدبیر، ش238، ص40−43.
بهشتی، سیدصمد و غلامحسین رضایت (1394)، تحلیل داده‌های کیفی با نرم‌افزار Nvivo10، چ1، تهران: سخنوران.
بیک‌زاد، جعفر و زهرا حاجی‌حسینلو (۱۳۹۵)، «ارائه مدل عوامل مؤثر بر اهمال‌کاری کارکنان پتروشیمی تبریز»، اولین کنفرانس بین‌المللی دستاوردهای نوین پژوهشی در مدیریت، حسابداری و اقتصاد، تهران: دفتر کنفدراسیون بین‌المللی مخترعین جهان در ایران، دانشگاه جامع علمی کاربردی مینو.
https://www.civilica.com/Paper-AMCONF01-AMCONF01_090.html
تبریزی، منصوره (1393)، «تجزیه و تحلیل محتوای کیفی با توجه به رویکردهای قیاسی و استقرایی»، مجله علوم اجتماعی، ش64، ص106−138.
دلاور، علی و شیرین کوشکی (1392)، روش تحقیق آمیخته، چ1، تهران: انتشارات ویرایش.
ذرراتی، ناهید و محمد خیر (1393)، «پیش‌بینی سلامت روان براساس ابعاد کمال‌گرایی و اهمال‌کاری در دانشجویان پزشکی»، راهبردهای توسعه در آموزش پزشکی، 1 (1): 1−10.
راغب اصفهانی (بی­تا)، المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دارالمعرفه.
حسن‌زاده، رمضان (۱۳۸۶)، روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، چ5، تهران: ساوالان.
حسنی، محمد (1395)، «بررسی رویکرد تربیت اخلاقی در نظام تربیت رسمی و عمومی دوره ابتدایی»، تربیت اسلامی، 11 (22): 25−51.
حسینیان، محمدابراهیم (۱۳۹۴)، «شناسایی و رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر اهمال‌کاری (مورد مطالعه: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری مشهد)»، سومین کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های کاربردی در مدیریت و حسابداری، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
https://www.civilica.com/Paper-AMSCONF03-AMSCONF03_586.html
خسروی، علی‌اکبر (1388)، «بررسی رابطه رضایت شغلی کارکنان و اهمال‌کاری آنان در بخش آموزش سازمان توسعه تجارت ایران»، فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 2: 125−141.
صالحی، اکبر و مصطفی یاراحمدی (1387)، «تبیین تعلیم و تربیت اسلامی از دیدگاه علامه طباطبایی با تأکید بر هدف‌ها و روش‌های تربیتی»، تربیت اسلامی، 3 (7): 23−50.
صفاری‌نیا، مجید؛ زهرا امیرخانی رازلیقی (1391)، «تحلیل مسیر ارتباط اهمال‌کاری سازمانی با برانگیختگی شناختی و فرسودگی شغلی کارکنان اداره‌های دولتی استان تهران»، پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی، 4 (2): 111−130.
سرمد، زهره؛ عباس بازرگان و الهه حجازی (1393)، روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، چ26، تهران: آگه.
قمی، شیخ عباس (1381)، کلیات مفاتیح الجنان، تهران: بنیاد.
کاظمی، مصطفی؛ فیاضی، منیژه و مرجان کاوه (1389)، «بررسی میزان شیوع تعلل و عوامل مؤثر بر آن در بین مدیران و کارکنان دانشگاه»، پژوهش‌نامه مدیریت تحول، 20 (4) −5−1.
کریمی، صدیقه (1391)، «روش‌های تجزیه و تحلیل داده‌های مصاحبه»، فصلنامه پژوهش، 4 (7): 71−93.
کلباسی، افسانه و احمدرضا نصر (1390)، «کاربرد طرح‌های ترکیبی در پژوهش‌های علوم اجتماعی و انسانی»، روش‌شناسی علوم انسانی، 17: 79−96.
مجلسی، محمدباقر (1403)، بحارالانوار، الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، بیروت: مؤسسه الوفاء.
میرزایی، مصلح؛ بنفشه غرابی و بهروز بیرشک (1392)، «نقش کمال‌گرایی مثبت و منفی، خودکارآمدی، نگرانی و مشکل در نظم‌بخشی هیجانی در پیش‌بینی اهمال‌کاری رفتاری و تصمیم‌گیری»، مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، 19 (3): 230−240.
ویگارتز، پاملاس و کوین ل. گورکی (1393)، اهمال‌کاری، نگرانی و کمال‌گرایی، ترجمۀ بنفشه فرزین‌راد و فرزاد داودی، تهران: ارجمند.
جوادی آملی، عبدالله (1391)، تسنیم، تهران: خانۀ کتاب.
سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش (1390).
گروه نویسندگان؛ زیر نظر محمدتقی مصباح یزدی (1390)، فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، چ2، تهران: مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان (انتشارات مدرسه).
نصر، احمدرضا و فریدون شریفیان (1386)، «رویکردهای کمّی، کیفی و ترکیبی در پژوهش‌های تربیتی»، روش‌شناسی علوم انسانی، دوره 13، ش52، ص7−24.
Akinsola, M.K., Tella. A. and Tella. A., (2007), “Correlates of Academic Procrastination and Mathematics Achievement of University Undergraduate Students”, Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, Vol. 3, No. 4, P. 364.
Chun, A.H. & Choi, J. N., (2005), “Rethinking Procrastination: Positive Effects of Active Procrastination Behavior on Attitudes and Performance”, The Journal of Social Psychology, Vol. 145, No. 3, PP. 245-247.
Dubrin, A. J., (2004), Applied psychology: individual and organizational effectiveness., Prentice-Hall.
Eisapoor, A. A., (2012), “Document Review Religious Education in the Fundamental Evolution of Education”, International Congress of Culture and Religious Thought. Qom. (In Persian).
Grobe, A.G., (2008), How Will the New Amendments Affect You?, Liebmann, Conway, Olejniczak & Jerry S.C. P.2.
Harris,N,N. &Sutton, R. I., (1983), “Task Procrastination in Organizations”, Ajrame work for research, Human Relations, 36, 987-996.
 Mohammadian, A., (2015), Review of the fundamental evolution document in the official and public education system of the Islamic Republic of Iran. Tabriz: Milan. (In Persian).
Saadia.A and Naeem. T., (2013), “Role of Organization Type, Job Tenure, and Job Hierarchy in Decisional Procrastination and Perceived Locus of Control Among Executives”, Pakistan Journal of Psychological Research, 28, (1), 25-50.
Sirois, F. M., (2014), “Out of Sight, Out of time? A Meta-analytic Investigation of Procrastination and Time Perspective”, European Journal of personality, Eur.J.Pers.
Sirois, F., &Pychyl, T., (2013), “Procrastination and the Priority of Short-Term Mood Regulation: Consequences for Future Self”, Social and Personality Psychology Compass, 7(2), 115-127.
Steel, Piers, (2007), The Nature of Procrastination: A meta – analytic and Theoretical Review of Quintessential Self – Regulatory Failure, university of Calgary.
Neville, C., (2007), Procrastination: What it is. Why we do you. What we can do about it., University of Bradford, School of Management, P.4.