الگوی مفهومی یکپارچگی شخصی بر پایه قرآن و روایات معصومین: استنتاج اصول تربیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

2 دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

3 دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

4 استاد، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.

چکیده

هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی مفهومی یکپارچگی شخصی بر پایه قرآن و روایات معصومین انجام شد. گام نخست برای ایجاد یک جامعه سالم و متعادل، توجه به تربیت انسان سالم و یکپارچه است. بدین منظور پژوهش حاضر به استنتاج اصول یکپارچگی شخصی در ساحات درونی و بیرونی انسان پرداخته است تا افراد بتوانند با دریافت این آموزش‌ها و قرار دادن آن‌ها به عنوان راهنمای عمل خویش، وضعیت مطلوبی در سطح فردی و اجتماعی فراهم آورند. روش شناسی: این پژوهش با به کارگیری صورت بازسازی شده الگوی استنتاج عملی فرانکنا انجام شد. جامعه مورد تحلیل، منابع اصیل اسلامی یعنی قرآن کریم و روایات معصومین (ع) بوده است که پس از متن‌خوانی و فیش‌برداری اطلاعات موردنظر هدفمندانه گردآوری شده اند. یافته ها: بر پایه قرآن و روایات معصومین، انسان موجودی آزاد و مختار است که قادر است با انتخاب آگاهانه ی خود، یکپارچگی را در خود رقم بزند و به قرب الی الله نائل آید. نتایج: اصول مستخرج عبارتند از: یک‌رو بودن، صداقت، فضیلت‌مندی، ثبات در رفتار، پایبندی به باورها و ارزش‌ها، تعهد، هماهنگی ظاهر و باطن، همسویی گفتار و عمل.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Conceptual Model of Personal Integrity Based on the Quran and the Narrations of Infallibles: Deriving Educational Principles

نویسندگان [English]

  • Ebtesam Kooti 1
  • Sayyed Jalal Hashemi 2
  • Parvaneh Valavi 3
  • Masoud Safaei Moghadam 4
1 PhD Student, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shahid Chamran University of Ahvaz , Ahvaz, Iran.
2 Associate Professor, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
3 Associate Professor, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shahid Chamran University of Ahvaz , Ahvaz, Iran.
4 Professor, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
چکیده [English]

Introduction and Objectives: Personal integrity refers to aligning our beliefs, values, and ideals with our actions and behaviors. In other words, personal integrity means consistency between words and actions. Numerous narrations address dual personality and hypocrisy, as outward appearance reflects inner reality, and language indicates the inner state. These narrations imply that an individual with a dual personality, possessing two contradictory characters, is a hypocrite, as a hypocrite also has two faces. The foundation of Islam is monotheism, which leads to the unity of personality. Unity of personality means the stability of human character, avoiding duplicity and hypocrisy. An individual should be consistent in his identity, never presenting different faces, appearances, and languages. Instead, unity and integrity should govern a person’s existence, meaning they should have one face and character. Socially, the greatest problems and misfortunes are caused by such individuals, as they adapt to any group they associate with. These hypocritical individuals cause societal disruption and create dangerous and unstable conditions. However, societies with fewer duplicitous individuals and more people with unified and stable personalities enjoy higher levels of well-being. Therefore, personal unity is valuable, as it ensures that a person remains consistent in both appearance and inner beliefs and behaviors, rather than harboring incorrect beliefs internally while displaying correct behavior outwardly, or constantly changing their approach to maximize illegitimate personal gains. This study presents a conceptual model of personal integrity based on the Quran and narrations of the Infallibles.
Method: The methodological approach in this study is the deductive method. This method follows the deductive or practical syllogism approach of Frankena and its reconstructed form. In the deductive approach, the main conclusion can be derived from the combination of premises. The principle has a normative nature and thus differs from the basis, which has a descriptive nature and encompasses “is” statements. Accordingly, an educational principle is a general rule that can be used as a comprehensive guideline in educational strategies and programs. According to the deduction of principles of personal integrity in education, a practical syllogism must be formed. Here, levels and subsets of personal integrity (i.e., Qurb (closeness) to Allah) are placed as a prescriptive matter in the first premise of the syllogism. The second premise of the syllogism will be descriptive (a descriptive and realistic statement). The conclusion of the syllogism will be educational principles in a prescriptive form; therefore, the content of the premises and consequently the practical deductions are derived from the text of the Quranic verses and narrations (Baqeri, 1389SH, pp. 123-126). The educational objectives focus on the spiritual elevation of personal integrity, considered in each syllogism, especially in the first premises.
Findings: The findings are presented in two sections: First, according to the Quranic verses and narrations, personal integrity is defined as follows: “Personal integrity means the existence of balance and harmony between speech and action. Such an individual not only does the right thing but also does it with the right intention and is recognized as honest, trustworthy, and steadfast, walking the path of receiving divine blessings, i.e., closeness to Allah.” The key points of this definition are:

The ultimate goal of personal integrity is to place them and society on the path of closeness to Allah;
Personal integrity means harmony between the outward and inward aspects;
Personal integrity depends on the consistency of inner aspects (beliefs, emotions and feelings, will and desires) and outer aspects (speech and actions);
An integrated individual's behavior remains unchanged in different situations and the individual is recognized as trustworthy and honest.

In the second section, the educational principles are discussed, including honesty, integrity, virtue, consistency in behavior, adherence to beliefs and values, commitment, harmony between appearance and inner self, and alignment of speech and action. A summary of the objectives and principles is presented in Table 1.
Table 1: Educational Objectives and Principles




Principle


Intermediate Objectives




Integrity


Belief and adherence to religious values, personal connection with Allah, performing individual and communal worship, self-purification and reform, mastery over negative traits, obedience to Divine commands, making a covenant with Allah, and striving to increase certainty and faith.




Virtue




Consistency in Behavior




Honesty




Commitment




Harmony between Appearance and Inner Self




Alignment of Speech and Action




Adherence to Beliefs and Values




Discussion and Conclusion: In Islamic sources, the human being's ultimate goal is to progress on the path of closeness to Allah. This path requires the establishment of personal integrity, which means the alignment and harmony between the inner and outer dimensions. According to the deduced educational principles, creating personal integrity enables the individual to recognize, and rectify his inconsistent actions and beliefs contradicting Divine standards, and move towards closeness to Allah.  
As long as the inner aspects (beliefs, emotions and feelings, desires and will) and outer aspects (speech and actions) do not align, they cannot walk the path of truth. In Islamic sources, an integrated person is recognized as honest and straightforward, possessing a harmonious appearance and inner self, and capable of achieving integrity through his choices. Additionally, according to the Quran and narrations, an integrated individual must be faithful to commitments, and virtuous and consistent in behavior. Belief in the Afterlife and Allah makes a person realize that Allah is a witness over his actions and that it is necessary to utilize the tools of knowledge (reason) and also a reflection on the Quran to gain the right understanding, discern the right path, and strive for their growth and elevation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Deductive Analysis
  • Educational Principles
  • Integrity
  • Personal Integrity
  1. قرآن کریم (1391). ترجمه: ابوالفضل بهرام‌پور. قم: آوای قرآن.
  2. اعلمی، زهرا (1396). «مفاهیم شخصیت از دیدگاه اسلام». مطالعات دین پژوهی. سال1، ش2، 59−
  3. بشیری، ابوالقاسم (1396). «نقش ایمان در سلامت روانی و شکل‎گیری شخصیت سالم براساس متون دینی و روان‎شناسی». پژوهشنامه روانشناسی اسلامی. سال3، ش7، 81−
  4. باقری، خسرو (1396). نگاهی دوباره به تربیت اسلامی. جلد اول، چاپ چهل و دوم. تهران: موسسه فرهنگی مدرسه برهان.
  5. باقری، خسرو (1389). درآمدی بر فلسفه تعلیم‌وتربیت جمهوری اسلامی ایران. جلد اول، چاپ اول. تهران: علمی و فرهنگی.
  6. باقری، خسرو و خسروی، زهره (1387). «راهنمای درونی کردن ارزش‌های اخلاقی از طریق برنامه درسی». فصل نامه مطالعات برنامه درسی. سال2، ش8، 105−
  7. تجملیان، حمیده؛ باقری، خسرو؛ افشانی، سیدعلیرضا و وزیری، سعید (1402). «ابعاد خردمندی از دیدگاه قرآن کریم و اصول تربیتی منتج از آن». نشریه علمی پژوهش در مسائل تعلیم‌وتربیت اسلامی. سال31، ش61، 82−
  8. تمیمی الآمدی، عبدالواحد بن محمد (1410ق). غررالحکم و دررالکلم. چاپ دوم. قم: دارالکتاب الاسلامی.
  9. حسینی، بی‌بی زهرا، عاصی مذنب، ابوالقاسم، فلاح، محمدحسین و فیروزی، نعمت الله (1400). «شخصیت انسان و یکپارچگی آن بر مدار توحیدیافتگی مبتنی بر معارف قرآنی و روایی. نشریه اسلام و سلامت». سال 6، ش 2، 107−
  10. خداپرست، امیرحسین (1397). باور دینی و فضیلت فکری: تحول اخلاق باور دینی در تعامل با معرفت شناسی فضیلت گرایانه زگزبسکی. چاپ اول. تهران: هرمس.
  11. رشیدی، شیرین، کشاورز، سوسن، بهشتی، سعید و صالحی، اکبر (1396). «ارائه الگوی نظری تربیت عقلانی جهت نظام آموزش و پرورش رسمی و عمومی براساس مبانی معرفت شناختی قرآن کریم». مسائل کاربردی تعلیم‌وتربیت اسلامی. ش2، 36−
  12. علی‎پور، صدرا؛ اسمعیلی، مریم و شیرینی، راضیه (1398). «بررسی تعامل ظاهر و باطن بر تزکیه نفس از بعد روان‎شناسی و قرآن». مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد. سال62( ویژه روانشناسی). 482−
  13. علی‎پور، صدرا و اسمعیلی زمان‎آباد، مریم (1397). «روش تربیتی تلقین به نفس و تأثیر آن روی باطن انسان ازدیدگاه آیات قرآن». فصلنامه علمی پژوهشی قرآن و طب. سال3، ش3، 163−
  14. کلینی، محمد بن یعقوب، (1407ق). الکافی. چاپ چهارم. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
  15. ملکیان، مصطفی (1400). عمر دوباره: درس گفتارهاای در باب اخلاق کاربستی. چاپ چهاردهم. تهران: نشرشور.
  16. موسوی، محمد رضی بن حسن (1425ق). نهج البلاغه. بیروت: دارالکتاب البنانی.
  17. مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحارالانوار. چاپ دوم. بیروت: موسسه الوفاء.
  18. نوری طبرسی، حسین ( 1368). مستدرک الوسائل. چاپ سعید. قم: موسسه آل‌البیت.
  19. Archer, A. (2017). Integrity and the Value of an Integrated Self. The Journal of Value Inquiry, 51(3), 435−
  20. Suryadi, B., Faela Nisa, Y., & Tati Sumiati, N. (2016). Development of personal integrity scale: construct validity, 1−
  21.